Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[Turek]

Witam!
Znalazłem coś ciekawego dotyczącego wizyt elfów w ostatnich latach Numenoru – a także losu palantirów (Kamieni Jasnowidzenia).
Akallabeth podaje:
„(…) dni Tar- Palantira upływały wśród trosk i król (…) patrzał z tęsknotą ku zachodowi, marząc, aby się pojawiły na morzu białe żagle. Ale ˙żaden statek z zachodu nie przypłynął już nigdy więcej do Numenoru, a chmura spowijała przystań Avallone.
Natomiast „Pierścienie Władzy…”, opisując Kryształy Jasnowidzenia, podają:
„(…) Kamienie te dali Eldarowie w podarunku Amandilowi, ojcu Elendila, żeby dodać otuchy Wiernym w czarnych dniach, gdy elfowie nie mogli już odwiedzać ich kraju okrytego cieniem Saurona.
Jak pogodzić te fragmenty?
Tar-Palantir panował w latach 3177-3255.
Amandi żył w latach ok. 3118 („wspólna młodość” z Ar-Farazonem) – 3318 (błagalna podróż do Amanu).
Pierwszy cytat jest dość jasny. Można ewentualnie (aczkolwiek jest to trochę naciągane) uznać, że „nigdy więcej” oznaczałoby „aż do końca panowania Tar-Palantira”. To otwierałoby drogę do wizyty elfów np. w krótkim okresie samodzielnych rządów Tar-Miriel, lub ewentualnie w pierwszych latach rządów Ar-Farazona (który zajęty umacnianiem swoich rządów na wyspie, a później przygotowaniami do wojny z Sauronem mógłby nie odnotować czy zlekceważyć odwiedziny elfów na zachodnim wybrzeżu).
Jednak kontekst drugiego cytatu sugeruje , że Amandil otrzymał Kryształy po faktycznym przejęciu władzy w Numenorze przez Saurona (po 3265 r.).

Wynikałoby z tego, że elfy nie odwiedziły oczekującego na nie przez długie lata Tar-Palantira, gdy ten zapewniłby ich posłom bezpieczeństwo i godne przyjęcie. A następnie przeprowadziły ekspedycję w o wiele niebezpieczniejszej sytuacji (stronnictwo Wiernych w Numenorze nie znaczyło już prawie nic, niedługo mieli być eksterminowani z rozkazu Saurona). Zapewne też Kryształy Jasnowidzenia w rękach legalnego władcy Numenoru przyniosłyby większy pożytek niż w rękach lidera kurczącej się frakcji.
Dziwne.

Mam pewną (karkołomną) hipotezę. Portal Śródziemie wiki” (https://lotr.fandom.com/pl/wiki/Tar-Palantir) podaje: „Tar-Palantir wiele lat czekał na odpowiedź Valarów, lub chociaż na jeden okręt elfów. Było już jednak za późno, a Valarowie prawdopodobnie podjęli już decyzję co do dalszych losów Númenoru.”
W tym kontekście przekazanie Kryształów Jasnowidzenia Amandilowi mogło być ze strony elfów… samowolką, taką jak później wyprawa Amandila na Zachód. Przewidując najgorsze (gniew Valarów) i nie mogąc zapobiec największej tragedii (zniszczenia Numenoru), grupa elfów postanowiła na własną rękę pomóc Wiernym – dać im potężne artefakty, pozwalające na kontakt z Zachodem (zakładając, że jakoś się uratują z katastrofy).
Być może ta wizyta przekonała Amandila, że koniec Numenoru jest bliski. Sam postanowił się poświęcić w desperackiej misji na Zachód, a rodzinie i stronnikom kazał pakować statki...

[M.L.]