Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[CHOMIK666]

W dobie dyskusji nad wyglądem Nazguli pozwolę sobie odpowiedzieć na pytanie z 2002 roku

[Mithgaraf]

[M.L.]

[Mithgaraf]

[Aragorn7]

W związku z postem w innym temacie:

[M.L.]

Tym bardziej, że zapewne zaczął jednak rozdawać po porażce w wojnie z Gil-galadem i Numenorem, w 1701 roku. Nie sądzę też by wszystkie rozdał w krótkim czasie. Rozdawał je raczej rozważnie tak, by przyniosło mu to jak największe korzyści. I pytanie, czy od razu się ujawniły?

[Turek]

Witam!

Być może niektóre pierścienie były nagrodą dla tych władców ludzi, którzy szczególnie odznaczyli się w wojnie lat 1693-1700. W takim przykładzie np. 50-letni Easterling, którego w 1700 Sauron postanowiłby udekorować "pierścieniem zasługi" zacząłby odczuwać jego wpływ ok. 1750 r. (stulatek, a wciąż w pełni sił fizycznych i z rozmaitymi bonusami magicznymi).

Natomiast z Numenorejczykami problem byłby nieco bardziej skomplikowany. Nie sądzę, aby przedstawiciele pokolenia, które walczyło z Sauronem w 1700 r. - chcieli cokolwiek od niego przyjmować. Z kolei Sauron szukałby osób już z jakimś "dorobkiem", wyróżniających się - dla Numenorejczyków byłby to wiek co najmniej 100 lat. A zatem pierwsi Numenorejczycy, którzy z jednej strony sami chcieliby z Sauronem kolaborować, a z drugiej byliby dla Saurona interesujący - pojawić mogliby się w Śródziemiu najwcześniej ok. 1800 r., a prawdopodobniej nieco później - np. 1900 r.

Więc możliwe, że ok. 2250 r. egzystowałyby już pierwsze "prawdziwe" Nazgule (władcy Easterlingów i Haradrimów, którzy dostali swoje pierścienie ok 1700 r. lub niewiele później i wielokrotnie już przekroczyli naturalny wiek swoich plemion), a jednocześnie - owi trzej numenorejscy książęta, urodzeni po 1700, obdarowani pierścieniami np. ok. 1850 r. i póki co nieświadomi swojego losu (uradowani, że biją rekord Elrosa, a w dodatku niewidzialność i tyle przyjemnych bonusów )

Pozdrawiam!

[leszli]

Nie wydaje mi się, żeby Sauron traktował Pierścienie jako nagrodę dla zasłużonych. Jasne, to czy ktoś się odznaczył w tych walkach mogło mieć wpływ na ocenę jego potencjału, ale nie było to raczej decydujące. Poza tym - ci ludzie i tak mu służyli. Pierścienie były drogą by uzależnić od siebie tych, którzy nie dało się usidlić w inny sposób (vide krzaty). Zresztą, po tym co urządziła jego wojskom odsiecz z Numenoru Sauron raczej był wściekły na swe armie niż chętny do ich nagradzania.

Przedstawiciele pokolenia, które z nim walczyło jak najbardziej mogli mu ulec. Mówimy o jednostkach, jednostkach, które musiały być potężne, ale i dumne, wręcz pyszne. Wodzowie wojsk, które odniosły największe zwycięstwo od kilkunastu wieków mogli być takimi ludźmi. Zresztą, Sauron niekoniecznie przychodził w swej ogólnie znanej wówczas postaci z Pierścieniami w darze, zapewne przyjmowało to nieco bardziej subtelne, dobrane pod konkretne osoby formy. Ot, dar wręczony przez tajemniczego mędrca nie precyzującego co to jest i od kogo przybywa, lub inaczej - przebłagalny haracz od pokonanego i pełnego respektu wobec potęgi Numenoru pokutnika.