Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[Caranthir.]

Pytanie jak w temacie . Miałam problem, którego syna Denethora bardziej lubię: Faramira czy Boromira. Postanowiłam, więc zapytać się Was. Ja Faramira lubię za jego mądrość, za to, że potrafił zmienić to, że każdy człowiek ulegał mocy Pierścienia, a on go nie chciał, za to, że był niezauważany przez ojca. Boromira za wszystko! Nawet za to, że on uległ Pierścieniowi i go chciał. Zagłosowałam, więc na ,,Nie mam pojęcia''.




_____________________________

,,Dość tego! Jakim prawem synowie Finarfina kręcą się tam i siam, żeby swoje bajdy pleść temu Ciemnemu Elfowi w jego jaskiniach? Król im pozwolił rokować z Thingolem w naszym wspólnym imieniu? Prawda, są w Beleriandzie, niech wszakże nie zapominają, że ojcem ich jest władca Noldorów, chociaż matka pochodzi z obcego szczepu.''

[Brandywina]

Ja zdecydowanie wolę Faramira. Ma ładniej na imię, a poza tym, umiał oprzeć się mocy Pierścienia.

[bartolini166]

[Marille Undómiel]

Brakuje mi zdecydowanie jednej opcji w tej ankiecie - Lubię obu braci.

I rzeczywiście lubię ich obu. Każdego za co innego, no może ciut bardziej Faramira, ale tylko ciut

Dlaczego, bo Boromir to dzielny człowiek, waleczny i odważny dowódca, kochający swoich żołnierzy, kochający Gondor i Białe Miasto, kochający też swego młodszego brata. A że ma chwile słabości, a któż ich nie miewa. Nawet wielcy elfowie je miewali. Jest w każdym razie bardzo wartościową postacią w tym 'trudnym' świecie.

A dlaczego Faramir. Z wielu powodów. Za jego cichą mądrość i niezachwianą wiarę, za jego prawość, za to też, że miecz kocha nie dla niego samego, lecz dla tego, czego ten miecz broni - już samo to stwierdzenie stanowi o jego wartości.

Nio i dlatego brakuje mi czwartej opcji. W związku z tym głosowałam - Nie mam pojęcia.

PS A swoją drogą niech tylko Kasiopea zobaczy te wyniki i głosujących - to co poniektórzy pożegnają się z Synem Gondoru

[Nadia]

Ja zdecydowanie wolę Faramira, Boromira zaś szczerze nie znoszę! Jak o nim myślę, to uruchamiają się we mnie najgorsze uczucia, o których istnieniu nawet nie miałam pojęcia! To po prostu ten typ, którego najbardziej nie cierpię: uosobienie pychy, chciwości, uważania się za lepszego od innych: potężnego, wspaniałego i idealnego! "Bo ja jestem wielki i potężny Boromir i powinienem być władcą Śródziemia, OCH, ACH!" (czyżby jakieś ukryte kompleksy? ), co, rzecz jasna, z góry pokazuje, że władzy nawet palcem dotknąć nie powinien, a od takich niebezpiecznych społecznie jednostek jak on ludzi należałoby chronić. Ja zresztą zawsze uważałam go za takiego prostaka. Co ciekawe, podobne przecież cechy nie przeszkadzają mi zupełnie u Galadrieli, a wręcz przeciwnie - u niej są one dla mnie atutem.

A dlaczego lubię Faramira? Otóż, za jego silną duszę, potęgę miłości do innych, wielkość, przejawiającą się w okazywaniu łaski innym, za jego podejście do życia, za umiłowanie tego, co godne miłości.

Tak więc: Faramir ; Boromir

[Limbo]

No przepraszam, tylko ja za Boromirem Nie ładnie forumowicze Jak tylko zobaczyłam ten temat, to byłam pewna, że Kasiopea jako pierwsza będzie bronić pana B, a tu pusto
Ja już tak mam, że bardziej wolę tych, którzy upadli ale się podnieśli, od kryształowych posągów. Poza tym, nikt z nas nie wie czy Faramir nie poddałby się mocy Pierścienia gdyby spędził przy nim więcej czasu niż parę godzin. Nie porównujmy miesięcy do kilku chwil
Reasumując: wolę Boromira, bo mogę się z nim utożsamiać, mogę traktować go jak wzór odpokutowania win i bohaterstwa. Faramir jest odległy niczym starożytni herosi, z którymi nie mamy nic wspólnego, bo oni nie są nawet w pełni ludźmi. Miło się o nich czyta i łatwo ich podziwiać, ale to bohaterowie podobni do nas samych, doświadczający pokus i czasem poddający się im, zyskują naszą (a przynajmniej moją) sympatię.
Ukłony dla Boromira.

[Brandywina]

[Limbo]