Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[Watcher]

Zgadzam się z Twoimi zarzutami, ale Jordan rozwija trochę skrzydła w tomach od trzeciego wzwyż, gdy opowieść przestaje być po prostu questem rodem z Dragonlance a staje się trochę opowieścią o zmaganiach całych narodów z mocno rozbudowaną historią (chyba najlepszym przykładem tej tendencji był tom "Wschodzący Cień"). Potem jest dramatyczny spadek formy i pójście w wierszówkę tak straszne, że aż karykaturalne (pierwszym wyraźnym sygnałem jest tom "Triumf Chaosu", gdzie cały pierwszy, długi rozdział Perrin Aybara idzie przez obóz Randa i rozmyśla, potem jest jeszcze gorzej, w którymś późniejszym tomie kilkadziesiąt kobiet przechodzi przez "portal" przez chyba trzy rozdziały); w dodatku książki atakują feminizmem w natężeniu, który sprawił iż wykryłem w sobie jakieś nieznane mi wcześniej pokłady antyfeminizmu Mimo wszystko czytałem. Z sentymentu, bo licealiście się to kiedyś podobało. I w końcu doczekałem się lepszych tomów, zarówno "Gilotyna marzeń" (ostatni tom napisany przez Jordana) jak i "Pomruki burzy" (pierwszy napisany przez Sandersona) powracają do formy z połowy tego megacyklu. Tym niemniej, nie polecam ludziom ze słabym samozaparciem.

A by nie wypaść zupełnie z tematu: Jordan to akurat moim zdaniem przykład na ten zły epigonizm w stosunku do JRRT, to zresztą ostatnia już chyba ważna pozycja w stylistyce fantasy, która nie poddała się "odbrązawianiu".

[Geirve]

Właściwie, to "odbrązawianie" nie jest chyba odpowiednim słowem. W fantasy motyw walki dobra ze zlem nie był przecież od początku dominujący. Był przecież Fritz Leiber (gdzie postacie są raczej szare), był Lord Dunsany. Howard też tak do końca się w to IMO nie wpisuje. Tylko potem przyszedł Tolkien jak walec i wyrównał.

A Jordana kiedyś zaczęłam i po pierwszym tomie stwierdzilam, że czasu mi szkoda.

[M.L.]

Ja tam nawet nie wiem czy Tolkien jak walec wyrównał. To jednak w dużej mierze sterotyp. Owszem mamy postaci jednoznaczne, ale mamy takie jak Denethor, Boromir, Lobelia, które jednoznacznymi nie są. Ale zgoda, na poziomie WP ten stereotyp da się obronić. Ale już w przypadku Hobbita niekoniecznie. A postaci z Silma, to już cała gama postaw i zachowań.

[Watcher]

Nie wiem, czy o to chodziło Geirve. Ja to odczytałem (i z czymś takim się zgadzam), że po Tolkienie przez dziesięciolecia fantasy kojarzone było tylko z nim i Howardem, w dodatku większość pisarzy tej konwencji niewolniczo JRRT kopiowała. To zaczęło się zmieniać w latach siedemdziesiątych (Leiber, Wagner, Le Guin) i osiemdziesiątych (Cook, Donaldson, Zimmer Bradley), ale przykład Shannary wskazuje, że ten posttolkienizm był wtedy ciągle silny. Dopiero ostatnie ćwierćwiecze z Martinem, Eriksonem czy ostatnio Abercrombiem ostatecznie chyba zamordowało takich epigonów. Cały ten trwający cztery dekady proces nazywam "odbrązawianiem", gdyż nawet w czasach Howarda protagonista kierował się jakimiś wartościami, takimi bardziej z Homera niż z Ewangelii co prawda, ale ja u Conana nie zauważam cynizmu, obłudy itp.

[Geirve]

[Melinir]

[maryanna]

Nie wiem czy to najlepszy temat na forum, żeby zamieścić ten link, więc z góry przepraszam za ewentualne spamowanie. Na theonering.net zamieszczono artykuł odnośnie podobieństw i różnic pomiędzy twórczościami tych dwóch pisarzy, może ktoś będzie chciał skorzystać

http://www.irishtimes.com/culture/books/game-of-thrones-superior-to-lor d-of-the-rings-it-s-a-fantasy-1.2606272