Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

Nifrodel · Wysłany: 12-02-2007 09:39 Temat wpisu:

Pytanie 40.1
Co cennego zostało skradzione z pokoju Tolkiena we wczesnych latach siedemdziesiątych?

Otrzymany 28 marca 1972 r. w Pałacu Buckingham od JW Elżbiety II Order Komandora Imperium Brytyjskiego [Carpenter; s. 234] / Krzyż Komandorski Orderu Imperium Brytyjskiego [White, s.184] - (odmiana trzecia wg ważności - CBE - najwyższego odznaczenia brytyjskiego). Został skradziony z pokoju Tolkiena w nocy tego samego dnia, w którym go otrzymał. Potem został mu anonimowo zwrócony, ale sprawcy nigdy nie wykryto.

"Pół godziny po powrocie do Oksfordu z ceremonii w Londynie Tolkien zostawił order w swoim pokoju i poszedł na obiad. Kiedy wrócił, przekonał się, że został on skradziony przez jakiegoś pozbawionego skrupułów wielbiciela. Ta strata wprawiła go w wielkie przygnębienie. Na szczęście złodzieja dręczyły wyrzuty sumienia i po jakimś czasie zwrócił odznaczenie".
Tolkien. Twórca Śródziemia, D. Grotta, s. 190

On March 28, 1972, Tolkien was invested as a Commander of the Order of the British Empire by H.M. the Queen at Buckingham Palace. The order was stolen from his room the same night, but it was eventually returned anonymously.

Fan attention became so intense that Tolkien had to take his phone number out of the public directory,[39] and eventually he and Edith moved to Bournemouth on the south coast. Tolkien was awarded the CBE by Queen Elizabeth II at Buckingham Palace on 28 March 1972. His medal was stolen from his room later that night. The medal was returned much later[citation needed], but the thief was never identified.
http://www.answers.com/topic/j-r-r-tolkien

Pytanie 40.2
Jakie było prawdziwe imię Círdana?

Prawdziwe imię Círdana (Kirdana) "Budowniczego Okrętów", "Szkutnika" brzmiało: Nôwê / Nówë.

"This is the Sindarin for 'Shipwright',(29) and describes his later functions in the history of the First Three Ages; *but his 'proper' name,* sc. his original name among the Teleri, to whom he belonged, * is never used*."

Pengoloh alone mentions a tradition among the Sindar of Doriath that it was in archaic form Nowe, the original meaning of which was uncertain, as was that of Olwe."
J.R.R Tolkien, HoME, vol. XII, p. 392 i 470
oraz:
http://en.wikipedia.org/wiki/Cirdan#_ref-0

elfy · Wysłany: 13-02-2007 09:31 Temat wpisu:

Pytanie 41.1
Kto posłużył jako pierwowzór sposobu mówienia Entów?

Clive Staples Lewis. Tolkien wykorzystał jego charakterystyczne, tubalne "hm, hm…".

Po powrocie do pracy Tolkien zarysował plan zakończenia opowieści - które według niego miało nastąpić za kilka rozdziałów - i zaczął szkicować epizod, w którym dwaj hobbici spotykają Drzewca, stworzenie będące wyrazem miłości i szacunku, jaki Tolkien żywił do drzew. Kiedy w końcu zaczął pisać ten rozdział (jak powiedział Nevillowi Coghillowi), wymyślił sposób mówienia Drzewca, "Hm, hm!", wzorując się na grzmiącym głosie C.S. Lewisa.
J.R.R. Tolkien / H. Carpenter, Alfa 1997, s.181
oraz
Colbert, "Magiczne światy (...), rozdział 10

Pytanie 41.2
O której z elfich kobiet mówiono, że "nie była najpiękniejsza spośród jej ludu. Była jednak silna, o wolnym umyśle i pożądała wiedzy."

Mówiono tak o Nerdaneli, zwanej "Mądrą".

While still in his early youth Fëanor wedded Nerdanel, a maiden of the Noldor; at which many wondered for she was not among the fairest of her people. But she was strong, and free of mind, and filled with the desire of knowledge. In her youth she loved to wander far from the dwellings of the Noldor, either beside the long shores of the Sea or in the hills; and thus she and Fëanor had met and were companions in many journeys."
J. R. R. Tolkien, HoME, X, Morgoth's Ring: The Later Quenta Silmarillion, Of Fëanor and the Unchaining of Melkor, s.272

Nifrodel · Wysłany: 14-02-2007 09:28 Temat wpisu:

Pytanie 42.1
Ile lat (słonecznych) miał Maeglin, kiedy przybył do Gondolinu?

80 lat.
Maeglin urodził się w roku słonecznym 320 Pierwszej Ery. Do Gondolinu przybył z matką w roku 400 (HoME XI- "The War of the Jewels").

"320.
$119. Here Isfin the White bore a son in Nan Elmoth to Eol the Dark-elf; and she would name him (?) Fingol [added: dur),
but Eol named him Glindur [later > Maeglin]; "
J.R.R. Tolkien, “The War of the Jewels”: “History of Middle-Earth”, vol. XI

"400.
$120. Here Isfin and her son Glindur [later > Maeglin] fled from Eol the Dark-elf in Nan Elmoth, and came to Gondolin, and they were received with joy by Turgon, who had deemed his sister dead or lost beyond finding."
J.R.R. Tolkien, “The War of the Jewels”: “History of Middle-Earth”, vol. XI

Pytanie 42.2
Jak się nazywał ostatni męski przedstawiciel rodu Halethy?

Manthor.

Najpełniejszą odpowiedź na to pytanie podała Elenwe. Przytaczamy ją poniżej.

elfy · Wysłany: 15-02-2007 11:42 Temat wpisu:

Pytanie 43.1
O kim (lub o czym) mówi poniższy opis? Znajdź prozatorski odpowiednik opisu w literaturze.

1. Czyha tam na podróżnego, szaleństwo i groza, potwory i czary, snują się przez pustkowia.
2. Lata i mówi, wyłysiałą głową się chlubi.
3. Nie dbała o obowiązki, władanie oddała mężowi, muzyka i tańce tylko były jej w głowie.
4. Bardzo był hałaśliwy i grube miał nogi, na hobbita zbyt krępy, na człowieka zbyt niewysoki.
5. Zabił wielkiego gada, naszyjnik ozdobił jego kłami, nie było wielkiej miłości, między nim a Krasnoludami.
6. Na początku mosiężne a na końcu złote, swym czepialstwem w ciemności prawie wyrządziły szkodę.
7. Niskiego był wzrostu, pokracznej postawy, ręce mu zwisały, aż do samej trawy.
8. Wiatr wiał tam zachodni, między morzem a górami, wieże białe, strzeliste, lśniły nad murami.
9. Zastygali nieruchomo skryci w cieniu, wielki strach wokół budząc czuwaniem, czy posąg to czy może człowiek? Sygnał świdrował uszy gwizdaniem.
10. Chwalił się, że podstęp, wystarcza mu za męstwo, sekrety zdradzać umie i spiski knuć zwycięsko.

1. Pustkowia Dungortheb
Wokół ziały przepaście Ered Gorgoroth, pod górami słały się cienie rozsnute jeszcze przed wschodem Księżyca, a dalej leżało pustkowie Dungortheb, gdzie czarnoksięska moc Saurona spotykała się z czarem Meliany, a na wędrowca czyhały groza i szaleństwo. Tam straszliwe pająki z rodu Ungolianty snuły swe niewidzialne sieci, chwytając w nie wszelkie żywe stworzenia, tam można było spotkać potwory, które wylęgły się na długo przed pierwszym wschodem Słońca, miały mnóstwo oczu i polowały w milczeniu. W tym nawiedzanym przez złe siły kraju nie było pożywienia dla elfów czy ludzi, nie było nic prócz śmierci.
J.R.R Tolkien, Silmarillion, Beren i Luthien, Amber 2002, s.145.
2. Roak, syn Karka:
Wkrótce usłyszeli trzepot skrzydeł i zobaczyli znów drozda, ale tym razem w towarzystwie innego, jeszcze bardziej sędziwego ptaka. Był to stary kruk, ogromny, niemal ślepy, latał z wielkim trudem, a na czubku głowy miał łysinę.
J.R.R Tolkien, Hobbit, Chmury się zbierają, wyd. Iskry 1997, s. 199.
3. Tar-Vanimeldë
Była trzecią panującą Królową. Urodziła się w roku 2277 i rządziła 111 lat, do śmierci w roku 2637. Mało uwagi poświęcała obowiązkom monarszym, wyżej ceniąc sobie muzykę i tańce, władaniem zajmował się raczej jej mąż, Herukalmo, młodszy wprawdzie od niej, ale na równi spokrewniony z Tar-Atanamirem.
J.R.R Tolkien, Niedokończone Opowieści, Dynastia Elrosa, XVI władca – Tar-Vanimeldë, Amber 2002, s.194.
4. Tom Bombadil.
Jeszcze jeden podskok – i ukazał się człowiek – czy może ktoś bardzo do człowieka podobny. Ktoś większy i cięższy niż hobbici, lecz mniejszy, niż bywają zazwyczaj ludzie; hałasował wszakże co najmniej jak człowiek, przytupywał tęgimi nogami obutymi w ogromne żółte buty i gnał przez trawy i trzciny jak krowa do wodopoju. Ubrany był w niebieski kubrak i miał długą kasztanowatą brodę. Niebieskie oczy iskrzyły się jasno, twarz była rumiana jak dojrzałe jabłko, lecz śmiech rysował na niej siatkę wesołych zmarszczek. W ręku niósł na szerokim liściu jak na tacy bukiecik lilii wodnych.
J.R.R Tolkien, Drużyna Pierścienia, Stary Las, Wyd CIA Books, s. 172
5. Fram, syn Frumgara
Wedle tych pieśni Frumgar wyprowadził swój lud do Eotheodu. Syn jego, Fram, zabił ogromnego smoka Skata z Ered Mithrin i na zawsze uwolnił kraj od krwiożerczych potworów. Ów Fram zdobył niezmierzone bogactwa, lecz naraził się na waśń z krasnoludami, którzy rościli sobie prawa do skarbu Skata. Fram nie chciał im ani grosza ustąpić, posłał zamiast tego naszyjnik z zębów smoka oznajmiając: “Takich klejnotów na pewno nie macie w swoim skarbcu, bo niełatwo je nabyć!”. Podobno krasnoludowie mszcząc się za tę zniewagę zabili Frama. W każdym razie między nimi a Eotheodami nigdy nie było wielkiej przyjaźni.
J.R.R. Tolkien, Powrót Króla, wyd. Muza, W-wa 2002, s. 441-442
6. Guziki Bilba
Wówczas spróbował przecisnąć się przez szparę. Wciskał się, wciskał, aż utknął! Położenie było okropne. Guziki kurtki zaklinowały się między drzwiami i futryną. Bilbo już widział otwarty świat: kilka stopni skalnych prowadziło w dół, do wąskiej doliny między dwiema wysokimi ścianami gór. Słońce wyjrzało zza chmur i świeciło jasno po drugiej stronie tych drzwi, ale Bilbo nie mógł się wydostać. [...]Szarpnął się rozpaczliwie. Guziki prysnęły na wszystkie strony. Był za drzwiami. Kurtkę i kamizelkę miał w strzępach, ale zwinie jak kozica sadził po stopniach w dół. Tymczasem osłupiałe ze zdumienia gobliny wciąż jeszcze zbierały na progu jego piękne, mosiężne guziki.
J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Zagadki w ciemnościach, wyd. Iskry 1996, s. 73-74
(...)
- Proszę, proszę! - rzekł Bilbo i po chwili wszyscy trzej siedzieli w fotelach przy kominku. Balin zauważył, że kamizelka pana Bagginsa jest lepiej niż przed paru laty wypełniona i ma szczerozłote guziki, a Bilbo nawzajem stwierdził, że broda Balina urosła o parę cali, pas zaś, wysadzany drogimi kamieniami, błyszczy wspaniale.
J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Ostatni akt, wyd. Iskry 1996, s. 233-234
7. Grisznak
Twarzą w twarz z olbrzymem stał pokraczny, przysadzisty stwór na krzywych nogach, z szerokimi barami i długimi, zwisającymi do ziemi ramionami – Grisznak.
J.R.R. Tolkien, Dwie Wieże, wyd. Muza 2002, s. 56.
8. Gondor.
Gondor! Gondor! – zawołał Aragorn. – Obym cię ujrzał znowu w szczęśliwszej godzinie! Dziś jeszcze moja droga nie prowadzi na południe, ku twoim świetlistym strumieniom.
Gondor między górami a morzem. Tu wiewem
Dął kiedyś wiatr zachodni... Tu nad Srebrnym Drzewem
W dawnych królów ogrodach deszcz światła trzepotał.
Mury, wieże, korono, o, tronie ze złota!
Czyż ludzie Drzewo Srebrne ujrzą, o, Gondorze,
I wiatr między górami dąć będzie a morzem?
J.R.R Tolkien, Dwie Wieże, Wyd. CIABooks/Svaro, str. 26
9. Druedainowie.
Powiada się, że Druedainowie często przyjmowali taką pozycję, gdy trapił ich jakiś żal lub boleli po stracie, czasem jednak praktykowali to również dla samej przyjemności spokojnego snucia myśli czy układając plany. Podobnie zastygać potrafili także pełniąc wartę, siedzieli wówczas albo stali skryci w cieniu i chociaż można by sądzić, że oczy mają zamknięte lub niewidząco wpatrują się w przestrzeń, to jednak nic przechodzącego w pobliżu nie umykało ich uwadze i pamięci. Niejednokrotnie z dala wyczuwało się aurę stwarzaną intensywnym czuwaniem, która budziła w wielu intruzach strach na tyle silny, że rozpoznając wrogość zawracali, zanim jeszcze padło głośne ostrzeżenie. Jeśli jednak pojawiło się jakieś niebezpieczeństwo, wtedy Druedainowie dawali sygnał. Przenikliwy gwizd boleśnie świdrował bliskie uszy i dawał się dyszeć z dużej odległości.
J.R.R Tolkien, Niedokończone Opowieści, Druedainowie, Amber 2002, str.307-308.
10. Sauron.
Chełpił się Sauron czarnoksięstwem,
Jak umie szarpać, dźgać i kłuć,
Sekrety zdradzać, spiski knuć,
Jak podstęp starcza mu za męstwo.
J.R.R Tolkien, Silmarillion, wyd. Amber 2000, str.150.

Pytanie 43.2
Wiadomo, że Tolkien miał doskonałe wykształcenie w zakresie języków klasycznych. W jednej ze swoich analiz lingwistycznych dotyczących tekstów z "Władcy Pierścieni" cytuje jednego z greckich poetów: jaki to tekst i o jakiego poetę chodzi?

Tolkien zacytował Eurypidesa w "The Road Goes Ever On" z 1967 roku, omawiając Lament Galadrieli - Namarie. Sprawa dotyczyła miruvoru, a właściwie etymologii tej nazwy. Tolkien porównuje właściwości valarskiego miruvore z nektarem greckich bogów.

(...)"miruvóre. According to the Eldar, a word derived from the language of the Valar; the name that they gave to the drink poured out at their festivals. Its making and the meaning of its name were not known for certain, but the Eldar believed it to be made from the honey of the undying flowers in the gardens of Yavanna, though it was clear and translucent. [Compare the νέκταρ of the Olympian gods. But the connexion of this word with "honey" is mainly due to modern botanists (though Euripides used νέκταρ μελισσαˆη, "divine drink of bees," as a poetic periphrasis for "honey"). A probable etymological meaning of νέκταρ is "death-defeater." Cf. αμβροσˉία "immortality," the food of the gods.]"
J.R.R Tolkien, The Road Goes Ever On, Ballantine Books, s.61.
oraz:
Tolkien's "Notes and Translations" for Namárië in The Road Goes Ever On: A Song Cycle, by Donald Swann and J.R.R. Tolkien. http://www.geocities.com/filmtolkien/Namarye.doc

Nifrodel · Wysłany: 16-02-2007 10:44 Temat wpisu:

Pytanie 44.1
Wskaż najdłużej panującego z królów Arnoru i Arthedainu i podaj ile lat miał, gdy objął tron i ile lat panował.

W waszych odpowiedziach najczęściej pojawiały sie dwa imiona Valandil i Araphor. Valandil jako najdłużej panujący władca Arnoru i Araphor jako najdłużej panujacy wladca Arthedain. Tymczasem Arthedain jest kontynuacja Arnoru, a jego wladcy od czasow Malvegila przyjęli tytuł wladcow Arnoru (wraz z przedrostkiem Ar-). W efekcie za najdłużej panującego wladcę Arnoru i Arthedainu uznajemy Valandila. Za wersję ostateczną uznajemy tę opublikowaną w Dodatkach do Wladcy Pierścieni, jako że tylko ona została opublikowana, z woli JRRT i w związku z tym budzi najmniej wątpliwości.
Wedle Dodatku B Isildur ginie w 2 roku II Ery. Wtedy Valandil formalnie staje się dziedzicem tronu, o czym dowiaduje się jednak w 3 roku III Ery. Tron formalnie obejmuje w roku 10. A to oznacza, że formalnie tron objął w wieku 13 lat (ur. w 3430 r II Ery, ktora skończyla się w roku 3441), a koronowany został w roku 10 III Ery w wieku 21 lat. I obie odpowiedzi 13 i 21 lat sa uznawane za prawidłowe. Jako, że zmarl w roku 249 III Ery to panował lat 247 (239).

Pytanie 44.2
Kto wydał książkę o Tolkienie, którą pisarz uznał za "obraźliwą i znieważającą"?

William Ready
Przyjechał inny akademik ze środkowego zachodu, William Ready, i opublikował później o nim książkę, którą Tolkien ocenił jako "obraźliwą i ubliżającą."
J.R.R Tolkien: Wizjoner i marzyciel, wyd. ALFA, s 215.

Wydawcą ksiażki The Tolkien Relation: a personal inquiry był Henry Regnery Company. Została wydana w Chicago w 1968 r. Późniejsze wznowienia miały zmieniony tytuł.

Cała afera wokół książki Ready'ego polegała na tym, że Ready napisał książkę o pisarzu na podstawie kilkugodzinnej rozmowy z nim przez telefon. Książka roiła się od konfabulacji i przeinaczeń i niezmiernie zdenerwowała Tolkiena. W J.R.R Tolkien Companion and guide, The chronology, Wayne G. Hammond & Christina Scull opisują to w ten sposób:

Between 21 and 28 April 1967 William Ready delivers Leyerle's letter by hand to Tolkien. He spends about an hour and half talking with Tolkien, mainly (Tolkien will recall) about himself. Ready will later claim that he spent hours intervieving Tolkien, which Tolkien will refute in several letters.
26 March 1968 Rayner unwin writes to Tolkien. He has seen a galley proof of William Ready's forthcoming book on Tolkien, "The Tolkien Relation". 'He has several facts wrong and many speculations would I believe anger you.' He thinks that there is little they can do about it, and presumes that Tolkien has no particular desire to see galley proofs. He notices that the book is dedicated to Tolkien, and comments that he had always thought that one should get permission to do that, 'but obviously I am as old fashioned as he frequently accuses you of being'.
4 June 1968 Tolkien writes to Clyde S. Kilby. (...) William Ready had 'the impertinence' to send him a copy of his book, The Tolkien Relation. (...)
19 June 1968 Rayner Unwin writes two letters to Tolkien. He has obtained an assurance from the American publisher of The Tolkien Relation that it will not be offered to any English publisher. (...)
26 June 1968 (Tolkien at hospital) He is now able to do a certain amount of business and be contacted by letter or telephone at the hospital. Among the many things the accident has caused him to neglect is the matter of William Ready's book. He encloses a copy of a letter from a reader, Bonniejean Christiansen, to Dr. Robert R. Kirsch of the "Los Angeles Times", which he has sent to Tolkien, and in which he criticizes Ready's book in great detail. Tolkien comments that it reveals Ready as charlatan, although Christiansen 'doesn't of course know of the enormity and the nonsense when he speaks about my private life and family affairs.(...)

elfy · Wysłany: 19-02-2007 10:31 Temat wpisu:

Pytanie 45.1
Który język Śródziemia był najbliższy językowi Valarów?

Najbardziej podobny do valarinu był język krasnoludów: khuzdul

Odpowiedź można było znaleźć we wpisie M.L'a na forum:
http://forum.tolkien.com.pl/viewtopic.php?t=891&postdays=0&post order=asc&&start=8

W Aiglosie nr 5.
"Obudziwszy krasnoludów, Aule nauczył ich wymyślonej przez siebie mowy, stąd nie ma ona nic wspólnego z innymi językami Śródziemia, więcej w niej podobieństw do języka Valarów i może byc zaliczana do języków aulyjskich (Aulian)."
"Khazadowie - czyli małe kompedium wiedzy o krasnoludach" , Aiglos nr 5, str 54

W HoMe: The Lost Road and other writings:

Aule devised a speech for them afresh, for his (* These two sentences were rewritten later, but very roughly; see the commentary on $9.) delight [is] in invention, and it has therefore no kinship with others; and they have made this harsh in use. Their tongues are, therefore, Aulian; and survive yet in a few places with the Dwarves in Middle-earth, and besides that the languages of Men are derived in part from them.)
J.R.R. Tolkien, History of Middle-Earth, The Lost Road and other writings, s. 178.

W HoMe: War of the Jewels:

Upon this Pengolodh comments: He knew not of Men or of Dwarves. But we who have dwelt among Men know that (strange though that seems to some) the Valar love them no less. And for my part I perceive a likeness no less, or indeed greater, between the Valarin and the tongues of Men, notably the language of the Dúnedain and of the Children of Marach (sc. Adunaic). Also in general manner it resembles the tongues of the Kasāri; though this is not to be wondered at, if the tradition that they have is true that Aule devised for them their tongue in its beginning, and therefore it changes little, whereas the iglishmēk which they made for themselves is changeable.
J.R.R. Tolkien, History of Middle-Earth, War of the Jewels, s. 397-407.

Najpełniejszą odpowiedź na to pytanie podała Avalonne:

Nifrodel · Wysłany: 20-02-2007 11:54 Temat wpisu:

Pytanie 46.1
Jaki specyficzny rodzaj muzyki jest także imieniem Hobbita z rodziny Bagginsów?

Largo Baggins [(1220-1312), ożeniony z Tantą Hornblower, był trzecim dzieckiem głowy rodu Bagginsów z Hobbitonu - Balbo Bagginsa i Berylli Boffin.]

largo [wł. -"szeroko" ] tytuł utrzymanego w powolnym tempie utworu lub jego części. Largo jest charakterystyczne dla muzyki barokowej. Muzyka largo czy andante utrzymana jest w rytmie 60 uderzeń na minutę. Largo jest również terminem muzycznym oznaczającym tempo wykonania utworu: b. wolno, szeroko.

Akceptowaliśmy również:

Pansy Baggins - pansy music- lekka muzyka, do której można zaliczyć wykonawców takich jak: John Denver, England Dan & John Ford Coley i podobni.
Bungo Baggins - bungo- unikalny styl w muzyce japońskiej o nazwie Bungo Bushi. Z niego narodziły się Tokiwazu, Tomimoto i Kiyomoto, trzy najważniejsze style muzyki narracyjnej tańca Kabuki. Bungo Bushi to – obok Shinai oraz Kabuki dance – jeden z trzech najważniejszych stylów występujących w muzyce narracyjnej wykonywanej podczas „pulpet theather”
Polo Baggins - polo - to nazwa muzyki popularnej łatwo wpadającej w ucho; muzyka polo istnieje jest w takich gatunkach, jak disco, techno, hip-hop, sacro (muzyka religijna), itp.; do pierwotnej nazwy dopisuje się więc drugi człon: polo.
/ Polo designates two forms of Venezuelan folk music. One that originates from Margarita Island and another one that is played in Coro, in the state of Falcón.
Chica Chubb, żona Bingo Bagginsa - chica - nazwa tańca/muzyki hiszpańskiej.

Eru, ale nawymyślaliście wszystko mi się pomieszało

, chodziło o zwykłe largo Ratujcie bo go pobiję

Pytanie 46.2
Kto, według Tolkiena, był jednym z największych nazwisk w studiach nad Beowulfem?

Odp. M.L.'a bo to było jego pytanie Uśmiech

Jak słusznie wskazaliście w swoich odpowiedziach, Tolkien kilka osob uważał za ważne dla studiow nad Beowulfem. Ale nie kazaliśmy wymieniać wszystkich, bo wbrew pozorom nie jesteśmy okrutni. Nie Nie

to nie ja, zmieńmy temat, zaklopotanie, mnie tu nie było

Dlatego wystarczyło wymienić jednego z kilku mam pomysł!!!

. Osobą o ktorej Tolkien pisał: "...że był jednym z najwięszych nazwisk w studiach nad Beowulfem." (BaC: 98) był Nikolas Grundtvig.

Jednakże uznajemy za prawidłowe te nazwiska:
W.P. Ker i Wilson Chambers, wymienieni przez Tolkiena w eseju: Beowulf. Potwory i krytycy. Inne wymienione przez was nazwiska, choc są wielkimi i zapewne szanowanymi przez Tolkiena, to niestety nie zostały przez niego, w znanych nam tekstach wymienione.

elfy · Wysłany: 21-02-2007 12:01 Temat wpisu:

Pytanie 47.1
W ktorym roku pojawiła się po raz pierwszy sugestia, że Glorfindel z Rivendell i Glorfindel z Gondolinu sa ze soba powiązani. Wskaż ramy czasowe powrotu Glorfindela do Śródziemia i podaj, z czego wynikały specjalne przymioty tej postaci.

Po raz pierwszy sugestia, że Glorfindel z Rivendell i Glorfindel z Gondolinu są ze sobą powiązani pojawia się w 1938 r.
Glorfindel opowiada o swoich przodkach z Gondolinu.
J.R.R. Tolkien, „The Return of the Shadow”, s. 214
Ramy czasowe powrotu Glorfindela do Śródziemia to lata 1200-1600 II Ery.
J.R.R. Tolkien, „Last Writings” [w: ] „The People of Middle-earth”, s. 381-382.

Jego specjalna moc i otaczająca go aura wyjątkowości miała zaś wynikać zarówno z aktu ponownego wcielenia i: “…powrotu do pierwotnej niewinności Pierworodnych…”, jak i aktu dobrowolnego i bezinteresownego poświęcenia w pojedynku ze znaczeni potężniejszym od siebie przeciwnikiem – Balrogiem. Tolkien wręcz sugeruje, że Glorfindel stał się w efekcie owego aktu poświęcenia w sferze mocy duchowej bliższy Majarom niż innym elfom.
J.R.R. Tolkien, „Last Writings” [w: ] „The People of Middle-earth”, s. 378, 380-381

Odpowiedź można było również znaleźć:
M. Leśniewski, „Glorfindel, czyli o uroku niedopowiedzeń” [w: ] Aiglos 6/2006, s. 51.

Pytanie 47.2
Poza historiami ze Śródziemia, gdzie jeszcze pojawia się Bezświatło?

W Kowalu z Przylesia Większego/ Wielkiego.

Kiedy po raz pierwszy zaczął wędrować bez przewodnika, myślał, że chciałby poznać najdalsze kresy owej krainy, lecz trasę marszu zagrodziły mu wysokie góry. Musiał nałożyć drogi, żeby je okrążyć, i w końcu po długiej wędrówce trafił na puste wybrzeże. Stanął nad Morzem Bezwietrznych Sztormów, gdzie błękitne fale podobne ośnieżonym wzgórzom toczyły się bezgłośnie od strony Bezświetla ku długiemu wybrzeżu, niosąc białe okręty wracające z bitew na Mrocznych Kresach, o których ludzie nie wiedzą.
J.R.R. Tolkien,Kowal z Przylesia Wielkiego, tłum. C. Frąc, wyd. Amber, W-wa 2002, s. 29

Kiedy podejmował pierwsze dalekie wyprawy bez przewodnika, myślał, że poprzez całą tę krainę dojdzie do jej odległej granicy, ale łańcuchy olbrzymich gór zastąpiły mu drogę i próbując je obejść w koło, znalazł się w końcu na posępnym wybrzeżu. Stał nad Morzem Bezwietrznych Burz. Błękitne fale podobne do ośnieżonych grzbietów gór toczyły się cicho z Bezświata i niosły ku długiemu wybrzeżu białe okręty powracające z bitew na Pograniczach Ciemności, o których ludzie nic nie wiedzą.
J.R.R Tolkien, Kowal z Polesia Większego, tłum. M. Skibniewska

When he first began to walk far without a guide he thought he would discover the further bounds of the land; but great mountains rose before him, and going by long ways round about them he came at last to a desolate shore. He stood beside the Sea of Windless Storm where the blue waves like snow-dad hills roll silently out of Unlight to the long strand, bearing the white ships that return from battles on the Dark Marches of which men know nothing.
J.R.R Tolkien, Smith of the Wotton Major.