Lew w zimie jest rzeczywiście świetny. Pokazuje jak zrobić dobre kino historyczne. Faktograficznie wierne, psychologicznie głębokie o frapującej narracji. To bardzo dojrzały film pod praktycznie każdym względem.
Z Południowej Afryki, tego filmu nie znam, ale nie lubię filmów o apartheidzie, gdyż zazwyczaj mają bardzo zideologizowane przesłanie.
Natomiast z sentymentem wspominam m mini-serial Zulus Czaka (1986), z Henrym Cele w roli tytułowej. Historycznie pozostawiający trochę do życzenia, choć zgodny z ówczesną popularną wiedzą. Świetna muzyka. _________________ ēl sīla lūmena vomentienguo
---------------------------------------
For the grace, for the might of our Lord
For the home of the holy
For the faith, for the way of the sword
Zulus Czaka (1986) - O, do dziś pamiętam muzykę z czołówki serialu I pamiętam, że bardzo mi się podobał. Może kiedyś uda mi się go zobaczyć ponownie, jest dostępny na żądanie.
Edit.
Oj, nie do końca ta czołówka brzmi, jak pamiętałam, ale przynajmniej teraz rozumiem co śpiewają.
Świetny tekst. Chyba kiedyś widziałam ten film, ale niewiele pamiętam, trzeba powtórzyć. _________________ Portfolio|dA|Last.fm Á mahta Valarauko! Áva usë! Aaaaaaaarrrgh, á entula!!!
Dołączył(a): 23 Gru 2007 Wpisy: 1090 Skąd: Smoków, Lutetia & Al-Ándalus
Nieobecny(a): Far away. In the Halls of Mandos.
Wysłany: 10-02-2019 22:18 Temat wpisu:
M.L. napisał(a):
Lew w zimie jest rzeczywiście świetny. Pokazuje jak zrobić dobre kino historyczne. Faktograficznie wierne, psychologicznie głębokie o frapującej narracji. To bardzo dojrzały film pod praktycznie każdym względem.
Cieszę się, ze mamy takie same odczucia odnośnie Lwa w zimie. To znakomity portret dysfunkcyjnej rodziny, którą wedle dzisiejszych określeń, Plantageneci niewątpliwie byli.
Wszyscy knuli przeciw sobie, ranili się bezlitośnie za pomocą słów i czynów, ale każdy w głębi duszy odczuwał potrzebę bycia kochanym.
Część osób zarzuca filmowi zbytnią teatralność, ale dla mnie to zaleta - daje aktorom okazję do ukazania całego ich kunsztu.
Zresztą większa teatralność, wręcz maniera, jest w filmach Sergiusza Eisensteina.
Mimo iż reżyser był na usługach "Słońca Narodów", cenię jego twórczość.
Scena koronacji cara Iwana Groźnego w otoczce bizantyńskiego i ruskiego przepychu robi wrażenie!
Sirielle napisał(a):
Świetny tekst. Chyba kiedyś widziałam ten film, ale niewiele pamiętam, trzeba powtórzyć.
Koniecznie powtórz seans, jeśli będziesz miała okazję. Serial z 2003 to już zupełnie nie to.
M.L. napisał(a):
Z Południowej Afryki, tego filmu nie znam, ale nie lubię filmów o apartheidzie, gdyż zazwyczaj mają bardzo zideologizowane przesłanie.
A Dry White Season jest mocno zaangażowany ideologicznie, potępia apartheid. Nadto Brando podobno przyjął rolę właśnie ze względu na wymowę tego filmu i odgrywaną przez siebie postać obrońcy praw ciemnoskórego człowieka.
Może wstyd się przyznać, ale pierwszy raz słyszę o takim serialu, jak Zulus Czaka. Fajne intro. Jednak na razie się nie skuszę - tematyka afrykańska mnie zupełnie nie interesuje.
Kolejny mój ukochany film to The Duellists - Pojedynek Ridleya Scotta z 1977.
Znakomicie odwzorowane realia epoki napoleońskiej, wiarygodna psychologia postaci, piękne, malarskie kadry, świetna muzyka i aktorstwo.
Bardzo realistyczne sceny pojedynków!
Nieodmiennie rozbraja mnie Generał Treillard (Robert Stephens), ma świetne teksty. If you emerge from it pure as driven snow... you'll remain an imbecile. _________________ And who are you
The proud Lord said
That I should bow so low (…)
And so he spoke, that lord of Castamere,
But now the rains weep o'er his hall, with no one there to hear. Deviantart | Herbaciane zapiski | Tumblr
Może wstyd się przyznać, ale pierwszy raz słyszę o takim serialu, jak Zulus Czaka.
Żaden wstyd, pamiętają o nim głównie ci, którzy oglądali TV w latach 80-tych, kiedy nie było takiego wyboru kanałów i jak już coś leciało, to oglądała większość narodu Do tego dla niektórych to była pornografia, bo afrykańskie kobiety miały nagi biust , więc co poniektórzy pewnie o serialu z tego powodu dyskutowali
To najwyraźniej teledysk jest, nie intro. Chyba, że masz na myśli inny klip niż ten przeze mnie podlinkowany.
Co do epoki napoleońskiej obejrzałam Targowisko próżności (2018) i bardzo mi się spodobało. Choć to bardziej serial obyczajowy, niż historyczny, to bitwa pod Waterloo jest pokazana.
Link _________________ Portfolio|dA|Last.fm Á mahta Valarauko! Áva usë! Aaaaaaaarrrgh, á entula!!!
Dołączył(a): 23 Gru 2007 Wpisy: 1090 Skąd: Smoków, Lutetia & Al-Ándalus
Nieobecny(a): Far away. In the Halls of Mandos.
Wysłany: 16-02-2019 23:28 Temat wpisu:
Sirielle, jeśli chodzi o Zulusa, czuję się więc usprawiedliwiona. Masz rację, to teledysk.
Targowisko próżności to bardzo dobra książka, chociaż Becky Sharp jako postaci nie znoszę (podobny typ, co Scarlett O'Hara z Przeminęło z wiatrem). Natomiast z ekranizacji w/w powieści próbowałam obejrzeć tę z 2004 z dwóch powodów: Gabriela Byrne i Jamesa Purefoya w głównych rolach. Obu strasznie lubię, a Purefoy na zawsze pozostanie w mojej ocenie cudownym Markiem Antoniuszem. Jednak ta ekranizacja była raczej taka se, a przynajmniej nie obejrzałam jej do końca.
Skoro już wspomniałam o Przeminęło z wiatrem - książkę absolutnie uwielbiam - znakomite studium psychologiczne bohaterów!
Kultowa ekranizacja z 1939 jest rzeczywiście świetna. Nie wyobrażam sobie innych aktorów w rolach głównych niż Vivien Leigh, Clark Gable i Olivia de Havilland! Jedynie Leslie Howard mi zgrzytał - nie tak powinien wyglądać i zachowywać się książkowy Ashley.
Z innych filmów "okołohistorycznych"/obyczajowych, polecam film Służący (The Servant) z 1963.
Ma taki brytyjski sznyt. Głównie za sprawą klimatu, lokalizacji (Londyn?), ciuszków i przede wszystkim aktorów rodem z GB.
Rewelacyjny Dirk Bogarde. Nie ustępował mu niemal w niczym James Fox. Sarah Miles też była dobra. _________________ And who are you
The proud Lord said
That I should bow so low (…)
And so he spoke, that lord of Castamere,
But now the rains weep o'er his hall, with no one there to hear. Deviantart | Herbaciane zapiski | Tumblr
Dołączył(a): 23 Gru 2007 Wpisy: 1090 Skąd: Smoków, Lutetia & Al-Ándalus
Nieobecny(a): Far away. In the Halls of Mandos.
Wysłany: 16-03-2019 00:34 Temat wpisu:
Zabrałam się za serial Black Sails (2014-2017) - w sumie raczej należałoby go nazwać serialem bardziej przygodowym i łotrzykowskim niż historycznym, ale jest luźno oparty na historycznych wydarzeniach. Galeon Urca de Lima i kapitan Charles Vane oraz Jack Ratham istnieli naprawdę.
Teraz doczytałam, że inspiracją dla serialu była Tajemnicza Wyspa Stevensona - serialowe wydarzenia poprzedzają akcję z książki, a Flint to TEN Flint. Powieść Stevensona czytałam eee... ponad 20 lat temu i nic z niej pamiętam, poza tym, że bardzo mi się wtedy podobała.
Mam mieszane uczucia odnośnie tego serialu.
Na razie, po 3 odcinkach - fabuła i podbudowa psychologiczna postaci mocno średnia, a niektóre wydarzenia i reakcje bohaterów przewidywalne.
Za to strasznie mi się podoba klimat Black Sails podobny do Rome - ciepełko, żywe kolory, ciuszki i biżuteria, wedle dzisiejszych kryteriów etno lub boho. Podobno ten serial, w przeciwieństwie do innych, zalicza tendencję wzrostową w dalszych sezonach.
Aktorzy są dobrzy, a niektórzy nawet bardzo. Tyczy się to oczywiście Toby'ego Stephensa (nic dziwnego, odziedziczył talent po znakomitych rodzicach ), Toby'ego Schmitza i Zacha McGovana.
Denerwują mnie natomiast kobiece bohaterki - aktorki może nie grają źle, ale jako postacie nie zdają egzaminu. Mowa tu o Max i Eleanor. A wątek lesbijski... Nie wnikam w prywatne wybory innych ludzi i uważam, że każdy ma prawo do miłości, ale irytuje mnie nachalna obecność tego typu wątków w każdym serialu z ostatnich lat (GoT, Rome, The Borgias, Versailles...).
Co innego np. Die Konsequenz Petersena - oceniam ten film bardzo wysoko, miłość homoseksualna została tam pokazana subtelnie. Chociaż niewiele brakowało, a przez ten film, a ściślej ludzkie uprzedzenia Prochnow nie dostałby roli w Das Boot.
Oglądał ktoś z Was Black Sails? _________________ And who are you
The proud Lord said
That I should bow so low (…)
And so he spoke, that lord of Castamere,
But now the rains weep o'er his hall, with no one there to hear. Deviantart | Herbaciane zapiski | Tumblr
Nie oglądałam, ale też słyszałam, że kolejne sezony Black Sails są lepsze od pierwszego.
Ten obrazek znajduje się na serwerze forum i został załadowany przez jego użytkowników. Zaloguj się żeby go obejrzeć.
Ja zaś oglądam Deadwood, został mi ostatni 3 sezon z 2006 roku. Ponoć to nie koniec i w 2019 roku seria ma się zakończyć pełnometrażowym filmem
Koniec XIX wieku. Tytułowe miasteczko ma zostać przyłączone do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zaczęłam go oglądać, bo był polecany jako podobny do Carnivale. Nie ma tu jednak sił nadprzyrodzonych, za to jest klimat nieokrzesanego Dzikiego Zachodu i cała gama postaci z krwi i kości, i to dla nich serial oglądam. W obsadzie miedzy innymi Ian McShane. Z postaci historycznych pojawili się Dziki Bill Hickok i Calamity Jane. Zresztą wielu bohaterów jest postaciami historycznymi, tyle, że mniej znanymi.
Pierwsze odcinki wydawały mi się zbyt powolne, "przegadane", nie do końca wiedziałam czy mnie obchodzi, do którego stanu Deadwood ostatecznie dołączy i rozgrywka polityczna wokół tego, jak i rozgrywki o władzę wewnątrz miasta. Teraz jak najbardziej mnie obchodzi jak ostatecznie potoczą się losy osadników. I oczywiście jest to serial głównie "gadany", chociaż trup ściele się gęsto. Główni bohaterowie to gangsterzy rządzący miastem i ludzie z nimi związani, również zwyczajni przedsiębiorcy i rzemieślnicy. Mamy też wgląd w ówczesną medycynę i warunki sanitarne. Jest szaroburo i brudno, choć część mieszkańców nosi w tym błocku/kurzu piękne stroje i nieodłączne kapelusze.
Szkoda tylko, że Indianie są jedynie wspominani, poza jedną sceną. Myślałam, że będzie więcej interakcji z nimi - rzecz się dzieje na byłych terenach Siuksów. Za to mamy China town, kilka rywalizujących "przybytków", początki "wolnej prasy", poszukiwaczy złota (głównie w tle opowieści) i przeróżnych awanturników szukających szczęścia poza granicami prawa - masa złoczyńców, straceńców i przedsiębiorczych, mniej lub bardziej uczciwych osobników. Jest to bardziej opowieść o łotrach, niż bohaterach, ale nic nie jest tu czarne i białe.
Mocny kontrast z Wiekiem niewinności, który obejrzałam w weekend - te same czasy, ale wyższe sfery Nowego Jorku - przepych, elegancja i zakłamanie.
Największy minus to polskie tłumaczenie. Nie wiem czy HBO celowo robi byle jakie tłumaczenia? Szczególnie to drażni w filmach, w których gry słowne mają znaczenie. Jest też rozróżnienie języka, jakim posługują się postaci - inaczej się wysławia bogata dama z Nowego Jorku, a ianczej prostak z baru, co w polskiej wersji nie zawsze słychać/widać/.
A jeśli chodzi o podobną tematykę, ale opowiedzianą z punktu widzenia poszukiwaczy złota, to polecam serial Klondike oparty na prawdziwej historii, z Richardem Maddenem w obsadzie, wyprodukowany przez/dla Discovery Channel:
Dołączył(a): 23 Gru 2007 Wpisy: 1090 Skąd: Smoków, Lutetia & Al-Ándalus
Nieobecny(a): Far away. In the Halls of Mandos.
Wysłany: 21-03-2019 23:22 Temat wpisu:
Sirielle napisał(a):
Zaś fanom SF polecam zupełnie inny Dziki Zachód - rewelacyjny Westworld z Antonym Hopkinsem i Edem Harrisem
Sirielle, jesteś kolejną osobą, która poleca ten serial - może kiedyś się skuszę. Chociaż Dziki Zachód to nie do końca moje klimaty.
Sirielle napisał(a):
A jeśli chodzi o podobną tematykę, ale opowiedzianą z punktu widzenia poszukiwaczy złota, to polecam serial Klondike oparty na prawdziwej historii, z Richardem Maddenem w obsadzie, wyprodukowany przez/dla Discovery Channel:
Oj, wybacz, ale nie skorzystam, po pierwsze - tematyka, po drugie - Richard Madden - drażni mnie i nie oceniam zbyt wysoko jego umiejętności aktorskich. Powinnam chyba podziękować Freyom i Lannisterom za Red Wedding. Zresztą nie przebrnęłam przez serial Medici: The Masters of Florence.
Sirielle napisał(a):
Największy minus to polskie tłumaczenie. Nie wiem czy HBO celowo robi byle jakie tłumaczenia? Szczególnie to drażni w filmach, w których gry słowne mają znaczenie. Jest też rozróżnienie języka, jakim posługują się postaci - inaczej się wysławia bogata dama z Nowego Jorku, a ianczej prostak z baru, co w polskiej wersji nie zawsze słychać/widać/.
Z tego powodu oglądam filmy/seriale z angielskimi napisami (jeśli tylko jest taka możliwość). Unikam polskich napisów, a lektora to już jak ognia.
Jestem w trakcie 2 sezonu Black Sails. Istotnie, z odcinka na odcinek jest lepiej. Miło, że twórcy starali się przełamać utarte schematy i zaskoczyć widza innymi rozwiązaniami fabularnymi niż te najbardziej przewidywalne i oczywiste.
Niestety do jednego wątku lesbijskiego doszedł jeszcze drugi - dla mnie już zupełnie wymyślony na siłę i nieprawdopodobny.
Nadto, z tego, co czytałam, w serialu pojawi się jeszcze kolejny motyw homoseksualny - tym razem w wydaniu męskim spoiler:(Flint i Hamilton). W tym wypadku akurat przyznam się, że nawet jestem ciekawa tej relacji. Niezłe rozluźnienie obyczajów jak na tamte czasy - same trójkąty miłosne, każdy z każdym. Jeśli chodzi o bohaterów - niewiele się zmieniło. Flint stosuje dosyć brutalne metody, aby wygrać rozgrywkę po swojej myśli, ale wzbudza respekt. Jednak nie wybaczę mu spoiler:- tego, co zrobił z Gatesem. To była jedna z bardziej sympatycznych postaci. Vane z kolei okazuje się mieć lepszy kręgosłup moralny niż Flint. Moim faworytem w dalszym ciągu jest Jack Rackham.
Z innej beczki - już w niedzielę zostanie wyemitowany 3 sezon Victorii. Matko, jak ten czas leci! Znów będę mogła oglądać księcia Ernesta! _________________ And who are you
The proud Lord said
That I should bow so low (…)
And so he spoke, that lord of Castamere,
But now the rains weep o'er his hall, with no one there to hear. Deviantart | Herbaciane zapiski | Tumblr
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich wpisów Nie możesz usuwać swoich wpisów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz dodawać załączników w tym dziale Nie możesz ściągać plików w tym dziale
I pamiętam, że bardzo mi się podobał. Może kiedyś uda mi się go zobaczyć ponownie, jest dostępny na żądanie.
To znakomity portret dysfunkcyjnej rodziny, którą wedle dzisiejszych określeń, Plantageneci niewątpliwie byli.
, więc co poniektórzy pewnie o serialu z tego powodu dyskutowali 
), Toby'ego Schmitza i Zacha McGovana.
Zresztą nie przebrnęłam przez serial 
