Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[M.L.]

Właściwie odpowiedź może być tylko jedna - nieuwaga. Wszyscy zaangażowani, wielokrotnie przeglądali teksty, zwłaszcza pod kątem wprowadzenia wszystkich poprawek Tolkiena do pierwotnego tekstu. I być może dlatego, że koncentrowaliśmy się na wprowadzeniu poprawek zgodnie z sugestiami zawartymi w Lay of Leithian Recommenced, to umknął nam ten fragment, co nie umniejsza pracy, talentu i zaangażowania Eilif.

[Riddick]

To można opublikować ten fragment na forum i każdy będzie mógł go sobie dodrukować i wkleić. Przydałaby się jeszcze nazwa i wielkość czcionki żeby ładnie pasowało.

[Ominous]

[Elring]

Nie wiem, czy mogę w tym temacie, w razie czego proszę o przeniesienie do któregoś z tematów o fanowskich Silmarillionie, bo rzecz jego dotyczy, ale głównie "Lay of Leithian".

Na stronie 153 czytamy:

Zaś Silmarile, żywym światłem pałając,
Czysto rozbłysły [...]

Nagle z korony wypadły, jaskrawe,
Prosto na tronu piekielną podstawę

A na stronach 154-155 jest:

Oto tuż u swych stóp ujrzał, zdumiony,
Klejnoty Feanora rozświetlone
Białym ogniem, który pałał w koronie
Morgotha mocy, teraz powalonej.
Podnieść wielkiej, Żelaznej Korony
Nie zdołał w swej sile, więc przerażony
Rękoma walczył szaleńczo, by dostać
To, dla czego przybrali taką postać.
[...]
Żelazne pazury klejnot chroniły

Moje pytanie: jeśli klejnoty wypadły z korony, to dlaczego potem Beren starał się je z niej wydłubać?
A jeśli nie wypadły, to czego dotyczą wersy ze str. 153?

[M.L.]

[Eilíf]

Tłumacz chyli czoła. Chyba zaszła mała nieścisłość. Sądzę, że gwoli logiki powinno być, że cała korona razem z klejnotami (i całym Morgothem) spadła pod tron, po czym rzeczona korona potoczyła się jeszcze dalej. Niestety, the original was ambiguous - słowa Tolkiena chyba były nie do końca jasne, patrząc po oryginale zdaje się, że mówimy o tym, że klejnoty wypadły, czego przecież zrobić nie mogły, jednakowoż nie dopatrzyliśmy się tego zaburzenia. Podziwiam wypatrywaczy smaczków Na szczęście #KMWTW

[Elring]

Tu w ogóle jest jakiś głębszy problem, Tolkien to bardzo dziwnie napisał, a wrażenie, że klejnoty wypadły z korony, jest bardzo silne. Zastanawiam się, czy aby ten fragment nie odnosi się w ogóle do czegoś innego, do przeszłości - jest wzmianka o tym, że kiedyś Silmarile świeciły jasno, ale spadły na samą podłogę piekła (tzn. dostały się w posiadanie Morgotha), a potem następuje powrót do opisu bieżących wydarzeń. Cały ten fragment jest dla mnie niezbyt jasny.