Forum dyskusyjne miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena

[leszli]

Jasne, tacy Istari działają w ograniczony sposób. Manwe też wspomaga wszystkich "korespondencyjnie". Ale zauważmy, że często w eposie antycznym bogowie też działają pod ludzką przykrywką - nie ukazują się w swej boskiej postaci i pełnej mocy, przyjmują ciała śmiertelników oraz doradzają zamiast rozkazywać - spójrzmy choćby na działania Ateny u Homera.

[M.L.]

Ale tu powstaje pewne pytanie. W ramach eposów bohaterowie rozpoznają uznają bogów, nawet jeżeli przeciw nim walczą. Ingerencja bost jest rozpoznawana i jest dowodem na poparcie lub jego brak.
W przypadku WP nie wiem czy Istari albo Sauron są traktowani jako bogowie. Istari tak dobrze ukrywają swoją naturę, że poza Elfami Wysokiego Rodu nikt nie zna i nie rozpoznaje ich nadprzyrodzonej natury.
W przypadku Saurona to też nie jest takie pewne. Ludy zachodu boją się go, ale czy uznają go za bóstwo? Z dialogów orków, tez nie wynika by uznawali go za bóstwo. Także się go boją, może nawet bardziej niż ludy zachodu, ale to tyle. Co z Easterlingami i Southronami? Też nie wiemy.

Działania Eru są w ogóle nie rozpoznawane, gdyż z perspektywy istot Śródziemia On jest Deus Otiosus (Daleki) a właściwie Absconditus (Ukryty). Gdyż poza znowu
Elfami Wysokiego Rodu i Dunedainami, pozostaje bóstwem nieznanym, a jego działania są przypisywane innym istotom nadprzyrodzonym, siłom natury i przypadkowi.
Tak więc tylko Valarowie pozostają w roli tradycyjnych, uznawanych i rozpoznawanych bóstw. Tyle, ze ich ingerencje nie są już bezpośrednie. Czytelnik może je odczytywać, ale czy tak je odczytują bohaterowie opowieści?